พระรอด พระรอดถือว่าเป็นพระ 1 ในชุดพระเบญจภาคีที่มีความสำคัญ ในเรื่องของความเก่ามีอายุถึง 1,300 ปี อีกประการหนึ่งมีความสวยงามในศิลปะการสร้างที่ลงตัว ถือว่าเป็นพระขนาดเล็กที่มีรายละเอียด มีความสวยงามประณีตด้วยศิลปะทวาราวดีบริสุทธิ์ จากหลักฐานศิลาจารึก และโบราณวัตถุที่ค้นพบในวัดมหาวัน และวัดดอนแก้ว สันนิษฐานว่าการสร้างพระรอดแบ่งออกเป็น 2 ยุค ยุคแรกในสมัยพระนางจามเทวีปฐมกษัตริย์ของนครหริภุญชัย ยุคที่ 2 ในสมัยพระยาสรรพสิทธ์ ในพิมพ์พระรอดยุคแรกนั้น จะแฝงด้วยปรัชญาและคติธรรมในการพิมพ์พระตามความหมายมวลสารที่บรรจุลงไปในองค์พระ แต่ปัจจุบัน ก็ยังมี การแยกแยะพิมพ์ที่ไม่ถูกทาง เช่น การนำพระรอดยุคที่สร้างโดยพระยาสรรพสิทธ์ นำมาเปรียบเทียบกับพระรอดยุคแรกที่สร้างโดยพระนางจามเทวี ซึ่งจะเปรียบเทียบกันไม่ได้ในเรื่องนี้
(1) ความงามที่มีคุณค่าทางศิลปะมีความคลาสสิกที่มีแนวคิด
(2) ความแตกต่างกันในเรื่องของความเก่า
(3) ในด้านศิลปะที่อ่อนช้อยงดงามของใบโพธิ์ที่รอบองค์พระ เหมือนจะมีชีวิตให้ความรู้สึก และที่สำคัญที่สุดคือเรื่องของความหมายของมวลสารที่บรรจุลงไปนั้นถือว่าสำคัญที่สุดในการสร้างพระรอด ส่วนยุคหลังการสร้างพระรอดมีใบโพธิ์แข็งทื่อ ทำให้อ่านค่าทางศิลปะไปทาง มอเดิร์นอาร์ท (Modern Art) ไม่มีความอ่อนช้อย เป็นเหลี่ยมรูปทรงเรขาคณิตขาดความงามทางสุนทรียภาพ มวลสารในการสร้างไม่ค่อยพบ นิยมสร้างพระเนื้อละเอียด